"De dankbaarheid van de mensen die ik help, geeft me meer zelfrespect"

"De dankbaarheid van de mensen die ik help, geeft me meer zelfrespect"

Je hebt bezige bijtjes en dan heb je mensen zoals Evert de Jong (53) uit Dommelen. Na jarenlang 60 uur in de week gewerkt te hebben, zorgt Evert nu voor zijn invalide vrouw. Ieder vrij uurtje dat hij overhoudt, besteedt hij het liefst aan vrijwilligerswerk in zijn eigen gemeente Valkenswaard. “Een helpende hand bieden aan mensen die het nodig hebben, is mijn doel in het leven geworden”, aldus Evert.

Een ervaringsdeskundige, zo omschrijft hij zichzelf. “Ik ben geboren met een hersenverlamming en ben hierdoor altijd wat langzamer geweest dan de mensen om me heen. Dan kun je twee dingen doen. Jezelf zielig vinden en wachten totdat iemand de dingen voor je doet of juist zaken zelf oplossingsgericht aanpakken. Als kind vond ik het vervelend als mensen me niet vroegen of ik hulp wilde maar dingen gewoon voor me deden. Hierdoor had ik het gevoel dat me de mogelijkheid om het zelf, in mijn eigen tempo, uit te proberen ontnomen werd. Juist het zelf uitproberen, heeft ervoor gezorgd dat ik meer kan dan ikzelf en mijn familie dachten dat ik kon. Voor de dingen die dan echt niet lukken, heb ik geleerd hulp te vragen. Die focus houden op wat ik wel kan en het dan minder moeilijk vinden om andermans hulp te accepteren bij de dingen die ik niet kan, dat is het voorbeeld dat ik wil geven aan de mensen die ik help.”

Evert was voor de coronaperiode veel te vinden in Ons Dommels Plekske waar hij de koffieochtenden mee organiseerde. “Het ene moment bood je een luisterend oor, de andere keer hielp je door een keer op en neer te rijden naar de stort voor iemand. Maar nu tijdens corona de koffieochtenden tijdelijk niet plaats kunnen vinden, zie je hoe belangrijk dat wekelijkse contact voor sommige mensen is. Er is bijvoorbeeld een meneer met Parkinson die bijna elke week kwam. Door zijn ziekte oogt hij af en toe wat nors waardoor hij minder makkelijk contact maakt. Ik dronk een bakkie met hem en ondertussen maakten we een praatje. Dat kon ineens niet meer. Het was duidelijk dat meneer dit erg miste toen hij alleen thuis kwam te zitten. Daarom ga ik nu elke week even bij hem op bezoek. We darten een potje, spelen af en toe samen gitaar of drinken gewoon een kop koffie.

Daarnaast breng ik nu ook soep rond zodat je sommige mensen toch een beetje ontzorgt en wekelijks even contact hebt. Het leuke hieraan is dat ik 2 vliegen in 1 klap sla. De mensen zijn blij met de soep en aanspraak. Daarnaast vindt mijn vrouw een rondje rijden erg ontspannend dus die neem ik gezellig mee. Bovendien geniet ik er zelf dan extra van omdat ik al die blije gezichten zie.”

Dat het klaar staan voor een ander wat tijd en flexibiliteit vraagt blijkt uit Evert’s verhaal. “Maar de energie en aandacht die je erin steekt, krijg je driedubbel en dwars terug”, vertelt Evert enthousiast. “Het is zo prachtig om te zien wat oprechte aandacht voor een ander kan betekenen. Het brengt me echt in verbinding met zowel de mensen die ik help als met de andere vrijwilligers. Ik heb zelf overal altijd zo voor moeten knokken dus als iets nu lukt, ben ik echt trots op mezelf. En de dankbaarheid van de mensen die ik help, geeft me ontzettend veel zelfrespect. Zo helpen zij mij weer. Ik kan het anderen alleen maar aanraden!”